Erken çocukluk dönemi gelişimin çok hızlı olduğu dönemlere tekabül etmektedir. Bu hızlı gelişim döneminde çocuk öğrenmeye, çevreyi incelemeye ve rol model edinmeye daha yatkın ve daha açık haldedir. Bu sebeple, çevre ve aile tutumları çocuğun ileri yaşlarında edineceği özgüven kimliğinin temellerini atmaktadır. UNICEF’e göre ilk sekiz yıl olarak belirlenmiş olan erken çocukluk dönemi hem fiziksel hem sosyal hem de zihinsel gelişimin ilk adımlarıdır.
Öte yandan, çocukta oluşmaya başlayacak olan özgüven ve benlik duyguları yine aile içerisinde oluşmaya başlayacaktır. Çocuk sosyal olarak ilk deneyimlerini aile birimi içerisinde deneyimleyeceğinden ailenin bu konudaki hassasiyeti ve belirli ilkeleri doğrultusunda çocukta sağlıklı bir benlik duygusu ve özgüven oluşabilecektir. Birçok araştırma konusu olmasından dolayı şunu rahatça söyleyebiliriz ki, ailenin özellikle de çocuğa ihtiyacı olan bakımı ve ilgiyi gösteren anne ya da çocuğa bakmakla yükümlü kişinin, çocuğa karşı olan tutumu kişinin karakterinin de şekillenmesini sağlayacaktır. Başka bir deyişle, çocuğun hayattaki ilk yıllarından itibaren ona verilen ilgi ve gösterilen tavırların çocukta oluşabilecek özgüven temellerinin etkisi büyüktür. Çünkü çocuk sosyal ortamlardaki tutarlı davranışların, kendisinin de düşünce ve duygularını dile getirme ihtiyacı ve bunu karşılayabilecek olması ve bir şey yapma sürecindeki kendine olan inancının ilk izlerini aile içerisindeki tutumlar sayesinde atabilecektir. Öyleyse şunu söylemek yanlış olmayacaktır; çocuğa karşı doğru tutumlar sağlıklı bir özgüven ve benlik duygusunu doğurur.
Çocuğun Özgüveni
Özgüven basit tabirle kişinin kendisine ve yapabileceklerine olan güveni ve inancıdır. Fakat bu bahsedilen güven ve inanç sadece “ben bunu yapabilirim” ya da “ben kendime çok inanıyorum” demekle sınırlanacak kadar da kolay değildir. Öyle ki özgüven kişinin tüm hareketlerini, sosyal yaşantısını, iletişimini ve ilişkilerini özellikle de öz saygıyı sağlayan güçlü bir yapı taşıdır. Bu yapı taşı, kişinin kendisine olan inancı elbette ki kişinin o duyguyu yüklediği ve öğrendiği yere değinir. Başka bir deyişle çocuklukta yüklediği özgüven ile ilgilidir. Çocuk, ailesinden, önce dünyadaki en önemli varlık olduğunu, eşsiz ve biricik olduğunu kodlayacaktır. Aileden alınan bu güven sosyal ortama girdikçe çocuğun kendisinde yeni bir algı doğurmasına yol açacaktır. O güveni almış çocuk okula başladıktan sonra arkadaş edinecek, yeni şeyler deneyecek ve kendisinin başarısıyla nerelere geldiğini görecektir. Bu da aileden aldığı güveni pekiştirecektir. Bu yeni algı çocukta basit tabiriyle “kendime güveniyorum, yapacağım” duygusunu oluşturacaktır.
Özgüvende Yanlış Tutumlar
Bilginin her türlüsüne rahatça ulaşılan bu dönemde çocuk yetiştirmek, çocuğun psikolojik, sosyal ve zihinsel gelişimine fayda sağlayacak araçlarında rahatlıkla ebeveynler tarafından kullanabileceği bir zaman dilimindeyiz. Bugün çocuk sahibi olmak isteyen ebeveynler çocuğun anne karnındaki ilk ayından itibaren her adımı dikkatle öğreniyor, neler yapması gerektiğine dair bir sürü bilgi arasında doğru olanı bulmaya çalışarak “doğru” ve “sağlıklı” şekilde çocuk yetiştirmeye çalışıyorlar. Fakat bu tutum beraberinde yanlış tutumları da meydana getirme olasılığına sahip. “Benim ailem bana böyle davranmadı” algısıyla çıkılan bu yolda kişi çocuğuna kendisinde eksik hissettiği şeyleri dayatabiliyor. Sorunsuz bir çocukluk yaratmak isteyen aileler çoğu zaman mükemmel olmalı fikriyle tökezleyebiliyorlar. Çocuğun kendisini ifade etmesi için sık sık konuşturmaya çalışan, gaziantep rus escort sessiz durduğunda harekete geçirmek isteyen ya da hareketli her çocuğun enerjisini sorgulayan ailelerle birlikte; ona birey duygusunu aşılamak adı altında çocuğa “sen kendin yapabilirsin” duygusuyla çocukta savunmasız hissetmek gibi ağır duygulara maruz bırakan ailelerin çocuklarında da sıkışmış bir çocukluk oluşturabilme ihtimalleri yüksek. Elde etmek istediklerinin aksine bastırılmış bir çocukluk yaratmak yine çocuğun özgüvenini zedeleyen faktör olarak karşımıza çıkabilmektedir.
